Het zou onze eerste zomer worden hier op het erf. En om het grote stuk land voor ons huis een beetje netjes te houden, was het idee ontstaan dat wij op de schaapskudde van een vriendin zouden gaan passen, dit tijdens haar afwezigheid. Deze vriendin ging voor langere tijd naar Frankrijk toe en zo zouden we beiden gebaad zijn bij deze oplossing.
Zo gezegd zo gedaan, en de prachtige langharige schapen werden bij ons gebracht. Nu hadden Lammert en ik beide geen verstand van schapen, maar voor het onderhoud zou een bevriende schaapscheerder af en toe langs komen.
Aan het begin van de zomer was het dan ook zo ver dat de schapen uit hun winterjas zouden gaan. De schaapscheerder had zijn twee werkhonden meegenomen om de schapen bij elkaar te drijven. Alleen waren deze schapen het drijven niet gewend. De twee dikste deugnieten ontsnapten door de stress dan ook naar het stuk bos van onze buurman.
Vind twee schapen maar eens terug in het bos. Na een lange tijd zoeken en met twee nog ongeschoren ontsnapte schapen in het bos, moesten we het zoeken tegen de avond eerst staken. Buurman had de toegangshekken naar de weg voor ons dicht gedaan, en meer konden we eerst niet doen.
De volgende dag stond er al vroeg iemand aan de deur. Of het onze schapen waren die op de voetbalvelden liepen. We zijn er gelijk naar toe gegaan. Na een ochtend proberen deze schapen te vangen samen met dorpsgenoten moesten we het eerst weer opgeven toen ze het maisland in stoven.
Er volgden een paar dagen van zoeken en meldingen ontvangen. De schapen waren het ene moment op de parkeerplaats van de supermarkt gezien, en het volgende moment waren ze in het nabijgelegen Hoornsterzwaag.
Op een avond werd één van de schapen klem gereden door een auto, en lukte het om dit schaap terug in de wei te zetten.
Het andere schaap hadden we al tot 3 x toe bijna te pakken, maar elke keer sprong het toch nog over het vang hek heen, of uit de handen van onze buurtgenoten.
Na 5 dagen had het laatste ontsnapte schaap zich tussen een andere kudde hier op de buurt gevoegd. Vangen was geen optie, zo was ons inmiddels duidelijk, omdat dit schaap bijzonder sterk en lenig was mede door de stress. Vandaar dat is besloten de hele kudde te verplaatsen over de weg naar onze weide, en daarna de ene kudde weer te scheiden van de andere kudde.
Dat laatste plan is gelukt, en onze kudde was weer compleet. De schaapscheerder kon de laatste 2 schapen komen scheren in de schuur. En dit keer liet hij de werkhonden thuis, om een nieuwe ontsnapping te voorkomen.
Hoewel het natuurlijk hartstikke vervelend was een ontsnapt schaap te hebben, had het ook iets positiefs. Door het avontuur hebben we vele inwoners van het dorp leren kennen, en er vrienden bij gekregen. Wij zijn sindsdien die mensen van “het ontsnapte schaap”.
Het gastenverblijf heeft voor de verbouwing nog een tijd dienstgedaan als schapenverblijf voor de wintermaanden, wat maakte dat wij deze naam voor het gastenverblijf best toepasselijk vonden.
Schapen zijn er nog steeds op ons erf te vinden, alleen hebben we nu een soort schapen wat minder lening is. Ontsnappingen komen niet meer voor.